<< do poprzedniej strony

(...) Na Północy mieszkamy we wsi Buk, na skraju Puszczy Goleniowskiej, w pałacyku Książnicy Pomorskiej, kiedyś von Flemingów. Samej wsi właściwie nie ma. Niedaleko (plenery są w lutym) szumi wściekłe morze w Trzęsaczu, pysni się kamien Pomorski i zdychają z biedy popegeerowskie wsie: Gryfice, Czarnogłowy, Świeżno, Rybokarty i nomen omen Wlewo i Dziadowo. My siedzimy w leśnym odludziu, jak w rodzinnej dziupli. Jest cicho, dobrze i bezpiecznie. Jakiż to luksus, być razem z Tymi, dzięki którym łatwiej wierzyć w to, co się coraz trudniej maluje.

Na Zachodzie - mam Łagów. Domki z pruskiego muru, ogródki, starą wieżę, średniowieczną bramę jeziora, park i drzewa od srebrzystozielonyvh do karminowych. Pierwszy raz przyjechałem do Łagowa w 1994 roku, było, jakby wojna skończyła się wczoraj, jakby Niemcy uciekali, a zaraz po nich Ruscy. I rzeczywiście. Ostatnie jednostki Krasnej Armii opuściły pobliską jednostkę wojskową rok temu. Nastał Prawdziwy Koniec Wielkiej Wojny. Trochę dziwna to Ziemia. Troche obca. Poniemiecka? Odzyskana? Nie chodzę czasem po czyjejś tęsknocie, nie depczę cudzych łez, albo krzywdy lub pamięci? Okoliczne wsie, bardziej wymarłe niż w Centralnej lub Wschodniej Polsce. Ceglane domki i stodoły bardziej odarte i ślepe, bez okien i drzwi. Na dwadzieścia chałup, cztery kominy kurzą. Młodzi odjechali. Pokochałem Łagów, sąsiednie wsie i miasteczka, bo przemijają tak samo jak wszędzie, ale jeszcze coś się udalo dogonić. W Międzyrzeczu - gdzie jest największa kolekcja sarmackiego portretu - .Dynastię., w Jemiołowie - dziurawy pałac i .Czarną Damę., w Lubrzy - .Wiatr., w Łagówku - .Dobranockę., w Wystoku - .Pieśń Miłosną., w Smogórach - .Skradziony Pocałunek. ... W stolicy Ziemi Lubuskiej - Zielonej Górze razem z festiwalem piosenki radzieckiej padł festiwal awangardy .Złote Grono., a w Łagowie już 26 lat malują polscy artyści. (...)

"Niech w Nadrzeczu na kresach wschodnich odżyją kresy zachodnie z Łagowem Lubuskim na czele".